Sporten: volhouden, ik ga door!

Volhouden waar ik aan ben begonnen, dat is bij mij altijd dé grote uitdaging als het om sporten gaat. Maar echt: vooralsnog ga ik nog steeds braaf iedere week naar de fitness. Het geheim? Afspreken met mijn (denkbeeldige) sportmaatjes!

Weinig vertrouwen

Hoeveel abonnementen op de sportschool heb ik na lang zuchten toch maar weer opgezegd, hoeveel goede voornemens om te gaan hardlopen/zwemmen/fietsen/wandelen heb ik in het verleden niet gebroken… Ik ben de tel kwijtgeraakt. Eerlijk gezegd had ik er bij de start eerder dit jaar dan ook weinig vertrouwen in dat het me dit keer wel zou lukken, kracht- en conditietraining in een fitnesscentrum. Want dat is vaak toch oersaai, veelgevraagd, en soms zelf pijnlijk.

Afspraak met mijn sportmaatje

Natuurlijk kost het me moeite in de weken dat het superdruk is met werk of als het buiten tropisch warm is. Mijn sportmaatje/vader stimuleert me altijd om wél te gaan sporten, ook als hij in het buitenland zit (en dat zit hij best vaak). Een excuus is dan makkelijk bedacht en van uitstel komt vrijwel altijd afstel. Toch vind ik mezelf op de raarste momenten terug in de sportschool. Omdat ik weet dat mijn vader die avond een berichtje kan sturen met de vraag hoe het sporten was. Moeten toegeven dat ik niet ben gegaan voelt dan als falen.

Afspraak met de instructeur

Wat ook helpt, is dat ik op dagen dat mijn vader er niet bij is een ‘afspraak’ maak met een van de instructeurs. Als ik ben geweest vraagt hij altijd wanneer ik er weer ben. Niet dat hij echt gaat bijhouden wanneer ik precies kom sporten, maar het gaat om het idee. Als hij bij binnenkomst begint te glimlachen vanachter de balie en ik glunderend zeg dat ik ‘voor onze afspraak’ kom, is het goed. Dan zet hij mijn favoriete muziek op en kom ik het sportuurtje wel door.

Afspraak met mezelf, volhouden

Maar goed, uiteindelijk doe ik het toch vooral omdat het goed voelt. Niet vooraf of tijdens, maar altijd achteraf. Dat voel ik me sterk, fit en gezond. Dan laat ik mijn kinderen trots voelen hoe mijn ‘spierballen’ zijn gegroeid, til zonder problemen de boodschappentassen uit de auto en neem een sprintje de trap op om iets te pakken. Dat dit soort dingen me zo makkelijk af gaan, komt door die uurtjes in de sportschool. En dat is misschien toch wel de belangrijkste reden om me aan de sportafspraak te houden. 🙂